هرگاه کسی در غیاب دیگری سخنی نسبت به او بگوید که عرفاً و در نزد مردم نقص و عیب به حساب می آید و قصد وی از این کار سرزنش و یا برملا کردن نقص او باشد، مرتکب غیبت شده است.
در مورد مجلس غیبت باید توجه شود همانطور که غیبت ; یعنی آشکار ساختن عیوب مؤمن آنگاه که حضور ندارد, حرام و از گناهان بزرگ محسوب می شود; گوش کردن غیبت نیز از محرمات شرعی بوده و گناه است.
در روایتی رسول خدا(ص) فرمودند:شنونده غیبت یکی از غیبت کنندگان است . یعنی گوش نمودن به غیبت , همانند خود غیبت کردن است از حیث زشتی و حرمت. بنابراین همانگونه که انسان وظیفه دارد از غیبت دیگران خودداری نماید, هنگام شنیدن غیبت و حضور در مجلس که در آن مؤمنی غیبت می شود, وظایفی دارد که لازم است به آن عمل نماید.